نگاه سیاه و سفید داشتن به اتفاقات اطراف، مانع از شناخت منطقی ما از وقایع شده و در نتیجه احساسات ناخوشایند را در ما تقویت می‌کند. از افتتاح ۳ هکتاری #پارک_بعثت، روزها که نه، ساعاتی نگذشته بود در کنار تجلیل و تقدیرها بابت این اقدام ارزشمند، نقدهای متعددی نیز روانه فضای مجازی شد.
کمبود فضای سبز، مشکل امروز و دیروز اردبیل نیست. این عقب ماندگی، حاصل سال‌ها غفلت متولیان و تراکم فروشی شهرداران این شهر است. آمار استان‌های همجوار در توسعه پارک‌ها، به وضوح، وضعیت اسفناک اردبیل از این عقب ماندگی را نشان می‌دهد. لذا، افزایش فضای سبز و احداث پارک‌های تفریحی بالاخص در مناطق کم برخوردار، یکی از نیازهای اصلی شهروندان در افزایش #نشاط_اجتماعی می‌باشد و اقدام شهرداری اردبیل در تعیین تکلیف زمین سه هکتاری و احداث پارک در آن را باید به فال نیک گرفت.
منطقه‌ای که پارک مذکور در آن احداث شده، از #کم_برخوردارترین مناطق شهر محسوب می‌شود که دارای تراکم جمعیت زیادی بوده و بخاطر کمبودهای متمادی، این پارک می‌تواند خلاهای فوق را تا حدودی پر کرده و اسباب رضایت شهروندان آن مناطق را ایجاد نماید.
در اثنای افتتاح پارک بعثت، وجود دکل‌های فشار قوی در آن، سوژه مهم دیگری بوده که شیرینی افتتاح و شادی پس از آن را برای اهالی منطقه تا حدودی تلخ کرد. در اینکه، دکل‌های فشار قوی بخاطر آنکه حامل تعدادی سیم برق با ولتاژ بسیار بالاست و برای سلامتی انسانها مضر است، شکی نیست. اما آیا باید محدوده وسیعی از مناطق محروم شهر که به محلی برای تخلیه نخاله‌های ساختمانی تبدیل شده بود را بخاطر این موضوع، بایر و بلاتکلیف گذاشته و اقدامی در راستای تعیین تکلیف آن اتخاذ نکرد؟
در بسیاری از شهرهای ایران، دکل‌های فشار قوی که انرژی مورد نیاز مردم و صنایع را تامین می‌کند، حتی در مسیرهای مسکونی نیز دیده می‌شود که قطعا برای کاهش مضرات و عوارض این غول‌های فلزی، راهکارهایی نیز تدوین شده است و ما امیدواریم با همان سرعتی که این مجموعه تفریحی تکمیل و به بهره‌برداری رسید، با همان روال، تصمیمات مقتضی توسط مدیریت شهری در راستای به حداقل رساندن آسیب‌های این سازه‌های آهنی نیز انجام پذیرد.
یادداشت به قلم: مسلم نوروززاده
